سؤال(407) : من مدت ۴ سال است که دچار مریضی از ناحیه معده هستم. در این مدت دو سال را به صورت ناقص و دو سال دیگر را به صورت کامل روزه گرفته ام. در حال حاضر نیز معده ام مریض است و ۸ نفر را سرپرستی می‌کنم و درصورت گرفتن روزه قضا، امکان شدت مریضی و از کار افتادگی وجود دارد. در این مورد تکلیف را بیان فرمائید.

جواب : اگر در ماه مبارک رمضان روزه برای شما ضرر یا مشقت طاقت فرسا داشته باشد، گرفتن آن واجب نیست و شما می‌توانید قضای آن را در زمستان که روزها کوتاه است، هفته ای ولو یک روز بگیرید.

سؤال(408) : مادرم معده ی خود را عمل کرده و موفق نشده است روزه بگیرد. تکلیف ایشان را مشخص فرمایید.

جواب : اگر مکلف در نگرفتن روزه ماه مبارک رمضان عذری شرعی داشته است ـ مانند آن‌چه در سؤال بیان شده است ـ در صورت سلامتی باید روزه های فوت شده را قضا نماید و برای هر روز افطار سه ربع کیلو طعام به عنوان فدیه بدهد.

سؤال(409) : آیا کسی که بر ذمه اش روزه قضای ماه مبارک رمضان است، می‌تواند روزه اجیری بگیرد؟

جواب : با وجود وسعت وقت اشکالی ندارد.

سؤال(410) : اگر انسان تعداد روزه های قضایش را فراموش کند و با تفکر و بررسی های دقیق هم نتواند به عدد صحیحی برسد، تکلیف چیست؟

جواب : آن مقدار روزه را که یقین دارد از او فوت شده است قضا نماید.

سؤال(411) : کسی که از ابتدای رسیدن به بلوغ نماز و روزهایش را به جا نیاورده و اکنون متنبه شده است، چه وظیفه ای دارد؟

جواب : باید تمام نمازها و روزه های فوت شده را از زمان بلوغ شرعی قضا کند، هم چنین کفاره هر روز ترک تعمدی روزه اطعام شصت فقیر به ازای هر روز به اضافه کفاره تاخیر قضای روزه به ازای هر روز سه چهارم کیلو آرد یا خرما را باید بپردازد.

سؤال(412) : از زمانی که به یاد دارم مرحوم پدرم به واسطه اعتیاد و شاید هم به دلیل بی توجهی روزه نمی گرفت. حالا وظیفه من به غیر از تدارک و قضای روزه ها، در خصوص کفاره روزه ها چیست؟

جواب : اگر میت به قضای کردن روزه، نماز، دادن کفارات وغیره وصیت کرده باشد باید به وصیت عمل شود، در غیر این صورت پسر ارشد فقط وظیفه قضای نماز و روزه ای که برگردن میت بوده است را دارد.

سؤال(413) : روزه های پدر و مادر که قضای آن به گردن پسر بزرگ است، آیا شامل روزه های نذر و کفاره نیز می‌شود؟

جواب : خیر، تنها شامل روزه های ماه مبارک رمضان است.

سؤال(414) : افطار نمودن روزه استیجاری بعد از اذان ظهر چه حکمی دارد؟

جواب : جایز است.